کد مطلب:40722 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:44

گنجینه پرسمان » تاريخ و سيره

حذيفةابن اليمان چگونه در شناسائي منافقان رازدار پيامبر شد؟

يكي ديگر از افتخارات حذيفه، منافق شناسي او بود. هنگام بازگشت پيامبر اسلام از جنگ «تبوك» در ركاب آن حضرت بود، او مركب رسول خدا را ميراند و «عمار»، افسار آن را در دست داشت.
در اثناي راه به گردنهاي رسيدند، ناگهان گروهي از منافقان كه شمارة آنان به دوازده نفر ميرسيد، از كمينگاه بيرون آمدند تا پيامبر را ترور كنند پيك وحي فوراً جريان را به پيامبر گزارش داد، پيامبر به حذيفه فرمود:
« به صورت مركبهاي آنان بزن»، حذيفه به صورت مركبهاي آنان كوبيد و آنان را عقب زد و نقشة سوء آنان را خنثي كرد
اين گروه با هم تباني كرده بودند كه سر راه پيامبر كمين نموده حضرت را به قتل برسانند، آنان قرار گذاشته بودند كه اگر موفق به اجراي اين نقشه شدند كه چه بهتر، و اگر پيش از اقدام، شناخته شدند بگويند:
«شوخي ميكرديم»!
خداوند پس از اين حادثه طي آية 65 از سورة « توبه» پرده از نقشه خائنانة آنان برداشت و فرمود: « اگر از آنان بپرسي خواهند گفت: « شوخي ميكرديم»
باري هنگامي كه پيامبر و همراهان به منزل رسيدند، پيامبر از حذيفه پرسيد: آيا چند نفر از آنان را شناختي؟
عرض كرد: هيچ كدام را نشناختم. پيامبر اسامي يكايك آنان را گفت. در اين هنگام آتش خشم حذيفه از توطئة شيطاني آنان زبانه كشيد و با سيماي شجاعانه و مصمم اجازه خواست كه حضرت او را مامور كشتن آنان بنمايد، پيامبر موافقت نكرد و فرمود:
« نميخواهم بگويند: محمد پس از پيروزي، دست به خون دشمنان خود آلوده كرد» ( مجمع البيان /3/46 )
آري حذيفه از آن تاريخ، منافقان را كه ماسك اسلام به چهره زده و در جامعة اسلامي رخنه كرده بودند ولي باطناً منكر اسلام بودند، بخوبي ميشناخت زيرا پيامبر آنان را به وي معرفي كرده بود. روي همين اصل بود كه او «رازدار پيامبر» لقب يافته بود. (تاريخ بغداد /1/161)
روزي اميرمؤمنان (ع) برفراز منبر كوفه آغاز سخن كرد و فرمود: «مشكلات خود را از من بپرسيد پيش از آنكه از ميان شما بروم» در اين هنگام شخصي بنام « ابن الكواء» از پاي منبر برخاست و سؤالاتي از حضرت كرد و امام همه را پاسخ گفت.
ابن الكواء سپس از وضع عدهاي از ياران پيامبر پرسيد تا آنكه به حذيفة رسيد. اميرمؤمنان (ع) فرمود:
«حذيفه منافقان را ميشناسد و اسامي آنان را ميداند، و اگر از حدود الهي(حرام و حلال) از او بپرسيد، خواهيد ديد به اين مسائل دانا و آگاه است» (بحار الانوار /10/123)
بر اساس همين منافق شناسي حذيفه بود كه در دوران خلافت عمر، افرادي كه ايمان و نفاق آنان مشكوك بود، تا حذيفه بر جنازة آنان حاضر نميشد، خليفه وقت، جرات نماز خواندن بر آنان را نداشت ( اسد الغابه /1/391)

---

: آية الله جعفر سبحاني
شخصيتهاي اسلامي شيعه ج 1 ـ 2